Toen we zowat anderhalf jaar geleden op een onverwacht moment Call & Response te horen kregen, de latere radiohit uit het debuut van Or, The Whale, waren we voor ons doen nogal enthousiast. Dat had natuurlijk alles te maken met het feit dat die song een regelrecht schot in de roos was, een perfecte rootspop song, zoals je er doorgaans geen twintig in een jaar te beluisteren krijgt.

De naam van dit zevental was meteen gemaakt en de plaat haalde zeer aardige verkoop- en airplay cijfers. Ook hun tweede ontgoochelt allerminst. Dat kan ook bijna niet: als je een batterij sterke zangers in je rangen telt, als je sterke songs schrijft, als je je instrumenten danig goed weet te bespelen, als je een fijne productie kent…dan krijg ja al snel een erg beluisterbare optelsom van dat alles. Noem het genre hoe je wilt: het bevat flarden pop, rock, folk en country.

Elke samenstelling, die je kunt bedenken met deze vier componenten, omschrijft voldoende de muziek van Or, The Whale. Dat bijna in elk nummer een pedal steel gitaar gebruikt wordt, klinkt ondergetekende daarenboven als extra muziek in de oren. Ik heb een tijdje geleden zo goed als afgehaakt bij onze nationale radiozenders en ik heb er dus geen flauw idee van, of deze groep er tegenwoordig aan bod komt. Alleszins, als het niet het geval is, is dat in deze Mumford & Sons-tijden een regelrechte schande, want dit is bijzonder fraai in elkaar gedraaide, hoogst beluisterbare hedendaagse rootsmuziek met hoge amusementswaarde.

Let wel…de muziekjes zijn meer dan eens zodanig geraffineerd, dat je niet van bij de eerste keer alle fijne trekjes kunt onderscheiden. Maar uiteraard mag niks u beletten vooral zelf de proef op de som te nemen en zeker eens te gaan luisteren naar deze fijn gevooisde luiden. (Dani)